Omdat Zweden zo veel meer heeft dan alleen maar meren waren wij ook erg nieuwsgierig naar het midden van het land. Na drie heerlijke dagen aan Lake Åsnen is het tijd om door te reizen naar Hälsingland. Dit gebied ligt in de provincie Gävleborgs Iän en heeft een grote wildpopulatie. Het landschap begint heuvelachtig te worden en we bevinden ons in dichte bossen. Een van de mooiste plekken in dit gebied is Hamra National Park.
Hamra National Park
in 1909 werd een van het eerste National Park van Europa geopend. Het in Zweden gelegen Hamra National Park kreeg deze eer. In 2011 is het prachtige park uitgebreid en tegenwoordig is het 1383 ha groot. Het is een eeuwenoud naaldbos in een moerasgebied gelegen. Hamra heeft drie ingangen en er loopt een 10km lange route van de ene naar de andere kant. Omdat wij zoveel mogelijk willen zien besluiten wij de Hamraleden route te gaan wandelen. Om een beetje op te warmen beginnen we met de 3 km Urskogslingan route. Dit rondje loopt lang het Svansjön meer en geeft al een goed beeld van het park.
Hamraleden vanaf Huvudentrén
Zoals hierboven al aangegeven heeft Hamraleden een lengte van 10 km. Dit is een enkele route en je gaat hetzelfde pad terug. Omdat deze route toch echt te veel is in een dag knippen wij de route op in twee delen. Dag 1 beginnen wij bij ingang Huvudentrén. Kenmerkend voor de wandelroutes in Zweden zijn de smalle houten balken. Zodra de natuur minder geschikt is om te wandelen wordt het je iets gemakkelijker gemaakt. Dit was op veel stukken van de Hamraleden geen overbodige luxe.
De Hamraleden is geen makkelijke wandeling en we lopen dwars door het moeras. Dat het ook nog eens regent en onweert maakt het hiken niet eenvoudig. Gelukkig zijn wij gelijk verliefd op de prachtige natuur. Poncho aan en gaan! Een ander specifiek beeld voor Zweden zijn de vele schuilhutten. Bij elke hut vind je een vuurplaats en houtblokken of een bijl. Zodra deze laatste 2 er niet liggen is het verboden vuur te stoken. Wij maken halverwege onze wandeling gretig gebruik van de schuilhut bij meer Ormtjärnen. Hier eten wij onze meegenomen broodjes en een appel.
Met nieuwe energie vervolgen we onze tocht naar de uitkijktoren bij Myrentrén. Deze uitkijktoren staat bij de ingang halverwege Hamra National Park. Vanuit de toren heb je een geweldig uitzicht over het uitgestrekte moeras gebied. In april heb je kans om de korhoen te zien en in het voorjaar kun je vele kraanvogels spotten. Met heel veel geluk zie je elanden of ander groot wild zoals een beer. Ze laten zich echter niet makkelijk zien en zijn erg schuw. Wij zagen vanuit de toren de wolken omhoog trekken en vonden het voor vandaag mooi geweest. We moesten immers nog dezelfde route terug lopen van ruim 5 km.
Hamraleden vanaf Svartåentrén
Omdat wij de eerste dag voor ons gevoel nog niet genoeg gezien hebben van Hamra National Park gaan we een dag later terug. Dag 2 starten we vanaf de andere ingang, de Svartåentrén. Het valt ons op dat aan deze kant het park een totaal andere natuur heeft. Waar in het noorden nog veel moeras is zie je in het zuiden vooral bos en water. We hebben vrij snel geluk en zien een otter rennen over de stenen. Ook deze dieren zijn schuw en het beestje was zo weer vertrokken. Het is klimmen en klauteren over grote stenen en we steken zelfs de Svartån rivier over. Even zoeken naar een geschikte plek en we konden aan de overkant weer verder klauteren. In het prachtige oude bos kijk je je ogen uit. Af en toe komen we langs watervalletjes en genieten weer volop.
De route is een stuk langer dan de aangegeven 10 km. De eerste dag liepen wij al ruim 5 km en de tweede dag zitten we op ruim 6 km. Als we de kaart mogen geloven is de uitkijktoren waar we de dag ervoor geëindigd zijn nog een stuk verder. We vinden het wel prima en besluiten om te keren voor weer dezelfde route terug. Grappig dat de terugweg vanaf de andere kant er anders uitziet. We zien dingen die we op de heenweg niet gezien of gemist hebben. Zo blijft het leuk en vernieuwend. Wij hebben onze conclusie al wel getrokken. Hamra National Park is prachtig en is een bezoek meer dan waard!
Wildlife Camp Sweden Ängra
In het plaatsje Ängra vonden wij een kleine camping, Wildlife Camp Sweden Ängra. De camping ligt aan de rivier de Ängraan en is in handen van een Nederlands stel. Naast een mooi veld om te kamperen zijn er een paar kamers in de Bed & Breakfast. Het kampeerveld heeft plek voor zo’n 20 gasten en er is een gezellige vuurplaats. Vanaf de camping kun je wandelen maar er is nog veel meer mogelijk. Zo kun je onder andere een elanden- of beversafari boeken of gaan vliegvissen. Ze beschikken ook over een drijvende berenhut. Aan de bosrand legt de eigenaar afvalvlees neer en je kunt een nacht in de hut verblijven. Omdat het ‘s zomers bijna niet donker wordt kun je de hele nacht in spanning wachten op beren, elanden en misschien zelfs wolven.
Degerkölsvallen
Marco, de eigenaar van Wildlife Camp, bracht ons met de auto naar het oude schaapsdorp Degerkölsvallen. Het dorpje ligt op een hoogte van 437m en van hieruit kun je het oude karrespoor terug volgen naar de camping. Het pad was niet altijd makkelijk te vinden dus liepen we af en toe door hoog gras. Onderweg kwamen we veel elandenpoep tegen en we zagen diepe pootafdrukken. In totaal is de route 10 km en gaat door het bos en langs meren. Bij het meer Ängratörn staat het voormalig huis van schrijver Albert Viksten. Hij is geboren in 1889 en overleden in 1969. In dit huis aan het meer trok hij zich terug om inspiratie op te doen voor zijn boeken. Tegenwoordig is het huis een soort van museum en af en toe te bezoeken.
Omdat wij houden van bergen en mooie natuur was de keuze niet zo moeilijk om een bezoek te brengen aan Hamra National Park. Na de eerste korte wandeling zijn wij al verkocht. Dat het regent en onweert maakt op dat moment niet zo veel meer uit. Het lopen door het moeras is zwaar voor de beenspieren maar het is een keer iets anders. Helaas voor ons zijn wij hier niet in de periode om de grote wildpopulatie te kunnen zien. Het is al laat in het seizoen en de meeste dieren zitten diep in de bossen verscholen. Misschien ook omdat het jachtseizoen geopend is in september. Toch vinden wij dit een prachtig gebied. Zonde dat een groot deel verwoest is door een gigantische bosbrand in de zomer van 2018.
Wauw, wat een mooi gebied is dit. Hier wil ook graag eens wandelen, lijkt me super!
Ik raad het je zeker aan!! 😉